شاید برای شما هم پیش آمده باشد که ابروی کاشته شده کسی را ببینید و حس کنید چیزی در آن غیر عادی است. با اینکه فرم کلی ابرو خوب است، اما مو ها خشن، سیخ و بیش از حد ضخیم به نظر می رسند. انگار که مو های زبر مردانه روی یک صورت ظریف زنانه قرار گرفته است. دلیل این اتفاق، نادیده گرفتن یکی از مهم ترین مراحل کاشت، یعنی مرحله “کات” یا آماده سازی گرافت ها است.
بیایید کمی فنی تر به ماجرا نگاه کنیم. بانک موی اکثر افراد برای برداشت، پشت سر است. مو های این ناحیه به طور طبیعی ضخیم هستند و معمولا در واحدهای فولیکولی دوتایی یا سه تایی رشد می کنند (یعنی از یک ریشه، دو یا سه تار مو بیرون آمده است). اما مو های ابروی طبیعی انسان این طور نیستند؛ آن ها بسیار نازک، ظریف و همیشه تک تار مویی هستند. اگر جراح و تیم تکنسین، مو های پشت سر را مستقیما و بدون تغییر به ابرو منتقل کنند، نتیجه فاجعه بار خواهد بود: ابرو هایی که شبیه برس زبر هستند و هیچ لطافتی ندارند.
در متد های جدید و اصولی، پس از برداشت نوار مو یا گرافت ها از پشت سر، یک مرحله بسیار حساس آزمایشگاهی وجود دارد. تکنسین های ماهر باید زیر میکروسکوپ های قوی، بافت های اضافی و چربی دور ریشه مو را با دقت جدا کنند. مهم تر از آن، آن ها باید گرافت های چند تایی را به گرافت های “تک تار مویی” تبدیل کنند. این کار زمان بر است و حوصله زیادی می خواهد، اما تنها راهی است که باعث می شود موی کاشته شده، ظرافت لازم برای نشستن روی صورت را داشته باشد.
نکته دیگر بحث انتخاب قطر مو است. یک تیم حرفه ای حتی از بین مو های پشت سر هم سعی می کند نازک ترین تار ها را انتخاب کند، یا اینکه از مو های ناحیه پشت گوش که معمولا نرم تر هستند استفاده کند. این جزئیات ریز است که تفاوت یک کار معمولی با یک شاهکار هنری را مشخص می کند. وقتی شما به سراغ بهترین کلینیک کاشت ابرو در تهران می روید، در واقع هزینه این دقت نظر و زمانی را پرداخت می کنید که تیم پزشکی صرف جدا کردن و ظریف سازی تک تک تار های موی شما می کند تا نتیجه نهایی کاملا مخملی و طبیعی باشد.
علاوه بر ضخامت، سرعت رشد مو های سر هم بیشتر از ابروست. اما نگران نباشید، بعد از گذشت حدود یک سال از کاشت، مو های جدید کم کم با محیط تازه سازگار می شوند و سرعت رشد آن ها تا حدی کاهش پیدا می کند و هماهنگ تر می شود.
تکنیک “کات” در کاشت ابرو چیست و چرا نباید نادیده گرفته شود؟